Jake wekte me vroeg die ochtend.
‘Wat is er?’ vroeg ik.
‘De aliens komen vandaag,’ zei hij.

We dronken koffie in het tuinhuis.
Elmond kwam rond negen uur met zijn SUV
en een oplegger.

Daarna droegen we de aliens
een voor een naar het achterveld,
dicht bij de bamboebosjes.

Zonder uitzondering bleven
ze allemaal even stil, even stil
en wankel en scheef

alsof ze elk moment om konden vallen,
moe van de lichtjaren reizen.

Ik heb met een schop de grond
zo egaal mogelijk gemaakt, terwijl Jake met één oog
toegeknepen ‘nog een beetje meer links’ riep,
en: ‘nu een beetje meer rechts.’

Jake en Elmond en ik in het zwembad, later,
met onze armen over de tegels,

uitkijkend over het achterveld,
over de zon over het achterveld,
over de zon over de invasie in het achterveld.