logo Slow Writing Lab

Platform voor jong schrijftalent

Wietrokende homoseksuelen zonder culturele toekomst - 19.02.2016

I – VANJA

‘Ja nje ploche,’ zegt de man in de nachttrein naar Lviv. Hij heeft net de deur open getrokken en staat tussen onze wandbedden in. Het is half drie ’s nachts. Zojuist overlegde hij met de conductrice of hij bij ons mocht slapen. Ik hoorde hem tegen haar zeggen dat er bij nummer 17 niet te slapen viel.
'Dobre,’ zeg ik, 'goed’.
Prettig te weten dat je niet slecht bent. We knikken in het donker. Hij bukt over mij heen en doet het lichtje boven mijn tenen aan.
'Svetj.’
'Ik geloof dat dat licht is,’ zeg ik tegen Robin.
'Ok. Ik moet plassen.’
Ik ga verliggen en Robin richt zich op om de gang op te lopen. De man gaat snel naast haar zitten. Hij draagt een donkergroene blouse met blauwe ruiten en een hippe spijkerbroek. Als hij lacht, zie ik dat hij twee voortanden mist.
'Kak was zuwod?’ vraagt hij.
'Wat?’ vraagt Robin.
'Hij wil weten hoe we heten,’ zeg ik. 'Ja Lisa i ana Robin.’
De man schudt onze handen.
'Ik heet Vanja,’ zegt hij. 'Waar komen jullie vandaan?’
'Holland.’
'Aha. Met de open politiek.’
'Ja,’ zeggen we aarzelend.
'En met de narcotica.’ Vanja haalt diep adem en begint een rits drugs op te noemen. 'Wiet, hasj, heroïne, cocaïne, lsd, xtc. Dat kan allemaal toch?’
'Nou, het is niet allemaal legaal, maar wiet en hasj kan wel ja.’
'Da, da.’ Vanja is een moment stil.
'Maar naast drugs ook mannen en vrouwen,’ zegt hij. 'Ik bedoel. Ik ben een man en ik houd van jou.’ Hij wijst naar mij. 'Dat is normaal bij ons. Maar bij jullie is het ook een vrouw en een vrouw en een man en een man.’ Hij wijst naar mij en Robin. Ik weet niet precies waar hij op doelt en doe alsof ik hem niet begrijp.
'Lesbians!’ roept hij. 'In Holland, niet in ons land. Maar jullie niet, toch?’

II – GARY

'I will tell you why I got married so young,’ zegt Gary.
Hij trekt zijn donkergrijze T-shirt iets naar beneden, waardoor zijn iets te dikke lijf nog duidelijker zichtbaar wordt. Zijn baard is groot en donker. We zitten op een met blauwe stof beklede bank in het nieuwe Joodse restaurant Dizyngoff. Gary opende dit twee weken geleden. De rabbi kwam langs op dag twee.
'But I also like Arabian music, really. I play it here every day.’
We vragen hem nog eens waarom hij, naar onze maatstaven, al zo jong getrouwd is – Gary is 23. Hij buigt voorover en legt zijn linkerhand op de zwarte theepot.
'I will tell you. First I was a very open person. For example, I went with my mother to the Pink Elephant in Amsterdam. There we smoked weed together.’
'Ik ben nog nooit met mijn moeder bij een seksshow geweest,’ zegt Robin.
'Ik heb nog nooit wiet gerookt,’ zeg ik.
'And you know, it is propaganda, that you can only smoke weed and go to the red light district. And I was young. Fifteen. At that time I travelled a lot through Europe. I liked the politics, the way of life. Open and free. I talked to gay people you know. But then, I went to Israel, also with my mother. And in Jerusalem I saw how many people of my own religion lived together without all the others. Not so open, but with a lot of culture.’
'All the others?’
'Yes. Black you know, less Arabic people. Not in whole Israël, but there were more like my people. My culture. And I saw that a lot of people had a lot of children. I thought: of course, otherwise we will lose our culture.’
We knikken en zeggen niks. Wachten af.
'Look, I saw the polls. In Holland the fertility rate is 1.7. And you have all these other people coming to your countries. I went to Brussels and all I saw was black people. Black people everywhere, Arabics too. And they don’t want to integrate. They want to make their own rules. Why don’t you guys keep them out? Sorry I am not a racist, but you know, the future is important. And why do couples in Holland only make one or two babies? I realized I had to get married fast and young. My life is not about a career or succes, it is about having lots of children for the future. I am Ukrainian and Jewish and we need to save our culture.’

Lisa Weeda

foto Masha Bakker Foto: Masha Bakker

Lisa Weeda (1989) studeerde in 2015 af aan ArtEZ Creative Writing en schrijft proza, theater en non-fictie. Haar werk verscheen onder meer in Das Magazin, De Dakhaas, De Titaan en op De Optimist. Ze trad onder meer op in het Compagnietheater en op de Zwarte Cross. Na haar afstuderen is ze opgenomen in het agentschap van Literair Productiehuis Wintertuin.

Reacties

 
Geen reacties.
 

Reageer


U kunt de volgende html-tags gebruikem: <a><br><strong><em><blockquote><pre><code><ul><ol><li>


CAPTCHA Image
Reload Image