H. (Nacht)
waar prikkeldraad haar omwikkelt
ze haar pijn verzacht
naar de verte duwt
het lichaam ontbloten voor een raam
het is de enig overgebleven manier
ze laat centimeter voor centimeter
haar vest
van haar schouder glijden
haar steeds iets naakter wordende huid
iets uitstralen
daarachter dat raam
dat prikkeldraad
daaronder
die zachte
gevoelloze
huid
M.
hij schreef over sterren, hoe iemand
zijn gezicht rond kuste, hoe iets
zich in hem opende
het zachte helen van dat iets
dat zich langzaam openvouwt
hij komt klaar en begint te huilen
een schaal op de huid
die steeds weer opnieuw
aangroeit breekt en valt
tot dat wat eronder zit definitief
aan het licht is gekomen
twee lichamen
die dagen later nog zachtjes
nasmeulen
Christiaan Lomans (1994) studeerde in 2017 af aan Creative Writing op ArtEZ. Hij is redacteur bij Perdu en houdt van Peter Verhelst, Radiohead, wildkamperen, dansen, het moment dat iets je raakt zonder dat je weet waarom, Ivo Michiels, Jimi Hendrix en brandnetelthee. Zijn afstudeerwerk, Een mensvormig gat, was een experimentele novelle waarin hij het poëtische en het prozaïsche probeert te laten versmelten, een ontwikkeling die samenvalt met de manier waarop een fictieve stad wordt heroverd door de natuur.
Reacties
Reageer