Mijn zussen en ik, wij dachten dat als ons dorp zou overstromen, dat alles dan één groot feest zou zijn want alle frisdrank en alle snoep zou door de winkeldeuren naar buiten drijven en wij zouden van op onze vloten alles kunnen opvissen. Wij oefenden onze overlevingstechnieken door  alles wat we in huis aan koeken, fruit, chips, snoep en cola vonden over de vloer van de woonkamer te verspreiden, en dan moesten we allemaal één vlot hebben (meestal een badhanddoek), en van op dat vlot moesten we proberen zoveel mogelijk van het eten te verzamelen zonder de vloer te raken. Toen we leerden dat hout kan drijven leken onze bedden de ideale vloten om op de overstroming te varen. Maar de zondvloed liet op zich wachten. Terwijl de kinderoppas op de bank een magazine leest, door in huis alle afvoerputten te verstoppen met proppen toiletpapier en stoffen zakdoeken, waarna we alle kranen in huis opendraaiden. Omdat we hadden geleerd dat hout kon drijven, gingen we op bed zitten wachten tot alles zou overstromen. Maar onze babysit merkte dat het bad aan het vollopen was, en ook de wasbak, en ook de douche, en ook beneden in de keuken, en toen heeft ze mijn moeder gebeld en die is gekomen.

Mijn moeder vertelde ons dat de zondvloed helaas niet kan plaatsvinden in ons dorp, omdat ons dorp op een heuvel ligt.