logo Slow Writing Lab

Platform voor jong schrijftalent

Geel - 21.09.2016

Met het hele gezin zitten we op de bank voor de tv. Er is voetbal op. NEC Nijmegen tegen FC Twente. We kijken allemaal, behalve mijn kleine broertje Pim. Hij zit in zijn kleurboek te kleuren. Vandaag heeft hij zijn diploma A gehaald. In zijn boek tekent hij de oorkonde na.

Iemand krijgt geel.

‘Wat is neuken?’ vraagt Pim plotseling.

Ik kijk naar mijn ouders. Mijn moeder kijkt naar mijn vader. Mijn vader legt een handje pinda’s terug in het pindabakje naast hem terwijl zijn blik op de tv gericht blijft. Hij zit even aan zijn snor. ‘Dat leg ik in de rust wel uit,’ zegt hij dan. 

Mijn moeder schudt haar hoofd. ‘Dan moet Pim al naar bed.’ Mijn vader blijft naar de tv kijken en zegt niets. Mijn moeder zwijgt even en leunt dan naar mijn vader toe. ‘Je weet toch wat dit is?’ hoor ik haar fluisteren. ‘De stilte voor de storm.’ Mijn vader wijst naar haar thee mok. ‘Een storm in je glas water.’ Er wordt gescoord en mijn vader klapt twee keer in zijn handen. Mijn moeder zucht.

Bij de tweede geel die wordt uitgedeeld zegt mijn moeder: ‘Kom Pim, we gaan.’ Snel pakt Pim zijn kleurboek en zijn A diploma en loopt achter haar aan.

Ik sprint achter ze aan de trap op. Met de badkamerdeur open poets ik mijn tanden. Mijn moeder zit op de rand van Pims bed. ‘Als een man en een vrouw veel van elkaar houden, dan kan het gebeuren dat ze hun kleren soms even uit willen doen,’ hoor ik mijn moeder zachtjes zeggen.

Via de badkamerspiegel zie ik mijn moeder op haar vingers tellen. Ik vraag me af bij welk deel van de uitleg ze is. Pim zit op zijn bed en kijkt naar zijn kleurboek. ‘En zo is het dus mogelijk dat hij via dat gat haar lichaam binnen komt, er wat zaad achter laat en er van dat zaad een baby gaat groeien,’ rondt mijn moeder af.

Mijn moeder kijkt Pim aan. Haar hoofd is rood.

Het is even stil.

Pim begint in zijn neus te peuteren.

‘Wat denk je?’ vraagt ze. Ze kijkt alsof ze net ruzie heeft gehad en hoopt dat het weer goed komt.

‘Ach,’ zegt Pim en haalt zijn schouders op. ‘Dat lukt natuurlijk toch nooit’. Dan gaat hij op zijn zij liggen met zijn rug naar haar toe. ‘Geef mijn diploma eens aan,’ zegt hij. ‘Dan kan ik er nog gezellig een beetje naar kijken voordat ik ga slapen.’ Mijn moeder legt het diploma op zijn kussen. ‘Mag de deur dicht,’ voegt hij toe. ‘Ja,’ zegt mijn moeder zachtjes.

Vertwijfeld staat ze op, pakt Pims natte zwemhanddoek die naast het bed ligt en loopt de kamer uit. Het is een handdoek van Lucky Luke die onder een stralende zon te paard voor een koets met bandieten uit rijdt.

Marjolein Visser

foto Gaby Jongenelen Fotografie Foto: Gaby Jongenelen Fotografie

Marjolein Visser (1989) studeerde af als cultureel antropoloog en klinisch psycholoog. Ze schreef columns en verhaaltjes voor o.a. Dutch Media en Radio 4. Ze won onder meer Lebowski’s Writing for Success, de VPRO Bagegedrager 2015 en twee keer zat ze in de landelijke finale van schrijfwedstrijd Write Now!. In november 2014 verscheen bij Literair Productiehuis Wintertuin haar chapbook De Kleine Hol Club.

Reacties

 
Geen reacties.
 

Reageer


U kunt de volgende html-tags gebruikem: <a><br><strong><em><blockquote><pre><code><ul><ol><li>


CAPTCHA Image
Reload Image