IJldromen verschillen van normale dromen doordat ze door zieke lichamen geproduceerd worden. De beelden die ontstaan worden aangestuurd door virussen en bacteriën die zich in je lichaam hebben genesteld. In deze dromen is een prominente rol weggelegd voor fysieke materialen. Ik merk dit op na een week in bed te hebben gelegen. Langzaam wen ik weer aan mijn verticale positie. Als nasleep van ziekte hangt er een onwerkelijke traagheid om mij heen. De geluiden die mijn huis binnenkomen klinken alsof ze door een dichte deken heen moeten. Niet alleen is mijn routine, mijn contact met vrienden, mijn werk en het huiselijk leven onderbroken, ook lijkt er niet meer te worden geanticipeerd op mij als een bewegend lichaam. Ik zit op de keukenstoel, net als de broodrooster op het tafeltje staat.

Wanneer je ogen zich openen na een lange tijd, duurt het even voordat je lichaam in de gaten heeft dat je niet meer droomt. Ik krijg de sensatie dat de keuken scherp op mijn netvlies brandt. Met een trage ademhaling constateer ik hoe de materialen intensiveren. Het aanrecht, de hangende kastjes en de oven lijken uit karton gemaakt en zorgvuldig beschilderd. De zon tekent de bobbels in de structuurverf van de muur af. Er ontstaat een verfijnde schaduw, dat zich als een netwerk van wortelharen vastgrijpt. Het drinkglas op het aanrecht lijkt het water tot stolling te brengen en de blikken suikerpot houdt een weerspiegeling vast waarin ik akelig ver weg lijk.

Tijdens mijn koorts kon niet anders dan stilliggen op mijn rug, omdat ik anders de vele linialen die langs mijn ruggengraat lagen zou verleggen. Bij navraag bij vrienden blijken hun ijldromen ook gecentreerd rondom hele specifieke materialen. Mijn vriend droomt dat zijn mond vol zit met de bruine korrels die in plantenbakken liggen van lobby's. De vocht opnemende ballen vullen zijn mond en keel vullen terwijl hij probeert te slikken. Een vriendin van mij verteld over hoe ze in haar droom attent werd gemaakt over het feit dat er iets uit haar tandvlees groeide. Toen ze naar beneden keek bleek het een grote aubergine te zijn die inmiddels 30 cm uit haar mond stak. Voorzichtig probeerde ze de aubergine naar links en naar rechts te bewegen in de hoop dat hij er misschien uit zou vallen.