De eerste is onwennig
in een overvolle kroeg.
Muziek die net te hard staat
en geen plaat waarom ik vroeg.

De derde gaat al beter,
nu ergens op het plein.
Want een blauwe man met puntmuts
wees me dat ik hier moest zijn.

Dan besluit ik na de zesde
mij naar binnen te begeven,
omdat mijn paarse pruik
niet gewend is aan de regen.

De tiende smaakt naar honing,
maar valt weldra op de grond.
En een onbekende dame
steekt haar tong plots in mijn mond.

De elfde wordt besteld,
maar de dame raakt me kwijt.
Aan de toog zie ik een ander
die zich met mijn troost kastijdt.

Hierna raak ik mijn tel kwijt,
motoriek en vaste spraak.
Ik zal aanstonds beginnen
aan mijn nachtelijke taak.

Om mij eerlijk af te vragen:
‘Ben ik levend, ben ik dood?’
Ach, ik zal het strakjes weten,
als de blauwe man met puntmuts
mij zal wekken in de goot.