Van de dingen die zijn, dat ze zijn.

De verwondering, die wij vergeefs zoeken op de aarde
valt ons aan in onze dromen.
Verlamd liggen wij ons in het duister te verwonderen
een belachelijk zicht, dat wij echter iedere ochtend telkens opnieuw vergeten.

Gegroet. Dit gaat over ons. we hebben het geboren worden erg lang uitgesteld. Toen we eindelijk ter wereld kwamen waren we al te groot om ooit nog terug te kunnen. Dus nu zijn we hier. En dit gaat over ons.

Van onze ouders leerden we in het daglicht te leven, maar het ritme heeft ons uitgezwaaid aan het begin van de nieuwe eeuw. Wij ontsnappen in de nacht en snoozen tegen de onverbiddelijke ochtend. Zie. Wanneer één iemand gaapt, barst een kettingreactie los van gapers. Wanneer één iemand in paniek raakt, barst een menigte los in paniek. De chaos die wij zo zorgvuldig proberen te temmen, briest als het paard in mijn ribbenkast. Hoor het getrappel.

Onze lijven hebben we uit een vorige eeuw meegesleept. Opgesplitst. Uitgebreid. Terug bij elkaar proberen brengen. Het splitsen gaat steeds sneller. Alleen als we smelten komt alles weer samen.

In tegenstelling tot wat ons is beloofd, vliegen onze auto’s niet. In België bedoelen we met “huis” een huis met een tuin. In Nederland bedoelen we met “huis” een appartement, en we dromen over een tuin. Alleen poepen gebeurt, ondanks het verschil in betekenis, in elk land met evenveel schaamte.

We hebben de natuur naar het buitenland verjaagd en bezoeken het nu iedere zomer, als toerist. Alleen de wolf durft de grens over. Dit keer niet om ons te zogen, maar om ons te eten. De mensen van vroeger jammerden om ter hardst over hun doden, om zelf in de hemel te komen. Wij komen niet meer in de hemel. Wij komen in de krant. Sinds god ons heeft verlaten dolen wij als wezen door het universum, eenzaam zonder ouders.

wat is het dat wij zoeken boven onze hoofden?
in de ruimte zijn geen bomen

Zelfs de ratten kunnen deze bejaarde straten niet opnieuw tot leven wekken
maar een oude man rent in volle maan een marathon op het kerkhof en steekt zijn vinger op naar de dood!

Iemand wilde de weg wijzen, maar stuurde ons per ongeluk naar een punt nét naast de toekomst
daarom staan we nu nog steeds hier.